De herfst is in volle gang. Ik heb de zachte dekentjes weer op de bank en de kaarsjes gaan om 17:00u aan. Ik als HSP houd ervan. De wisseling van de seizoenen. Dat de regen nu tegen de ramen tikt, de bomen oranje kleuren en de wind om ons huis blaast. Boswandelingen vind ik altijd fijn, maar nu helemaal. Het zoeken naar paddenstoelen, maakt de beleving van het bos nog leuker. Het is net alsof je een schat vindt, zo’n mooie rode paddestoel met witte stipjes. De heerlijke aardse geuren van het natte bos. De warme koppen thee na afloop, de soepen en de speculaas.
Tijdens de herfst laat de natuur zien dat het tijd is om los te laten. Dat wat niet meer dient, mag losgelaten worden. Dit keer heeft dit thema wel meer lading voor mij, aangezien mijn lieve, sensitieve, oordeel vrije moeder overleed in september. Een mooi verbindend proces was het, met loslaten als ons einddoel. Deze herfst steek ik daarom een extra kaarsje aan en laat ik tevens zoveel mogelijk los wat mij niet meer dient. Het maakt het leven vaak eenvoudiger, simpeler. En daar heb ik behoefte aan merk ik.
Daarnaast heb ik altijd even moeite met de intrede van de wintertijd. Hoe is dat voor jou?
Ik ben ’s morgens vermoeider bij het opstaan en wil ook steeds vroeg mijn bed in. Mijn lichaam heeft behoefte om te vertragen, maar dat lukt me niet altijd. Gelukkig ben ik naar mijzelf toe milder en sensitiever geworden. Ik kan mijn binnenwereld beter waarnemen. En dat betekent dat als mijn lichaam aangeeft vertraging nodig te hebben, dat ik dat ook probeer in te lassen. Zo kan het voorkomen dat ik een afspraak af zeg, of een avond heerlijk vroeg mijn mandje in kruip. Eerder was ik streng voor mezelf en moest ik altijd doorrennen. Die tijd is voorbij, ook dat heb ik (redelijk) kunnen loslaten :).
Ik wens je een heerlijke herfst met veel fel gekleurde boswandelingen!
